ما به چه چیزی امید بسته‌ایم؟ به والدین؟ به فرزندان؟ به کمک دوستان و خویشان؟ به دارایی؟ به تندرستی؟
"زيرا خداوند انصاف را دوست دارد و عزيزان خود را ترک نمی‌کند، بلکه هميشه از آنها مراقبت می‌نمايد . . .". مزمور ۳۷: ۲۸
وجدان موهبتی است خدادادی. ورزش برای تقویت بدن است، دعا و اطاعت از کلام خدا برای تقویت وجدان. حتی بی ايمانان و خدانشناسان، از موهبت وجدان برخوردارند (رومیان ۲: ۱۵). اما به عنوان ایماندار مسيحی، ممکن است در اثر بی‌مبالاتی و اطاعت نکردن کلام خدا، حساسيت وجدانمان کاهش يابد. چنانکه پولس رسول به تيموتائوس می‌فرماید: "و به ايمان و وجدانی پاک متمسک باشی، چرا که کشتی ايمان بعضی با زير پا نهادن آنها (به علت گوش ندادن به ندای وجدان) درهم شکسته است." (اول تیموتائوس ۱: ۱۹). آیا شما وجدان خود را پاک و حساس نگاه می‌دارید؟
زندگی، برای اکثریت افراد دشوار و گاه حتی "بسیار" دشوار است. هیچ‌یک از ما، از مشکلات زندگی در اين دنيا بی‌نصیب نیستیم!
شخصی حکيم سالها پیش جمله‌ای گفت که هیچ‌وقت از یاد نمی‌برم؛ گفت: "فکر خود را زباله‌دانی نکنیم!"
چه زیباست که شاهد فرارسیدن بهاری دیگر باشیم. باز طبیعت نو می‌شود و همه چیز بوی تازگی می‌گیرد. اما افسوس که باطن انسان‌ها تغییر نمی‌کند و فجایع بشری همچنان ادامه می‌یابد. کاش دل انسان‌ها نیز با ایمان به مسیحِ زنده، نو می‌شد. اما خدا وعده‌ای بسیار دلگرم‌کننده به ايماندارانِ واقعیِ مسيحی داده، می‌فرماید: "او هر اشکی را از چشمان آنها پاک خواهد کرد . . . و ماتم و شیون و درد وجود نخواهد داشت،" (مکاشفه ۲۱: ۴).
کشورهای غربی این روزها در تب و تاب جشن کریسمس یا همان میلاد مسیح، به‌سر می‌برند. چه پولهایی که صرف خرید مواد خوراکیِ اضافی و هدایای بی‌مصرف نمی‌شود!
ما مسیحیان معتقديم که عیسی مسیح، از لحاظ روحانی، پسر خدا بود، یعنی وجودی هم‌ذات با خدا.
