امروزه از طريق رسانه‌های ماهواره‌ای، زياد در بارۀ شادی‌ای که در مسيح يافت می‌شود، می‌شنویم. اما دليل اصلی این شادی چيست؟
موعظۀ مسیح بر بالای کوه که در انجیل متی، فصل‌های ۵ تا ۷ آمده، تأکید بر این دارد که ما ايماندارانِ به مسيح، "متفاوت باشیم". هم متفاوت با رهبران ریاکار مذهب یهود و هم متفاوت با بت‌پرستان و خدا‌نشناسان.
ما مسیحیان معتقديم که عیسی مسیح، از لحاظ روحانی، پسر خدا بود، یعنی وجودی هم‌ذات با خدا.
متأسفانه عده‌ای به اشتباه تصور می‌کنند که شیطان قدرتی برابر با خدا دارد! در واقع، به هيچ وجه چنین نیست.
آیا می‌دانستید که نخستین موعظۀ یحیای تعمید‌‌دهنده چه بود؟
در اولين مزمور از کتاب مزامير می‌خوانيم: "خوشا به حال کسی که در مشورت شریران گام نزند و در راه گنهکاران نایستد و در محفل تمسخرگران ننشیند؛" (مزمور ۱: ۱).
"هر کس بايد رفتار خود را بيازمايد و اگر رفتارش پسنديده بود، می‌تواند به خود ببالد و لزومی ندارد که خود را با ديگران مقايسه کند،" غلاطيان ۶: ۴
"با تمامِ دلِ خود بر خداوند توکل کن، و بر عقل خويش تکيه منما؛ در همۀ راههای خود او را در نظر داشته باش، و او طريق‌هايت را راست خواهد گردانيد". امثال سليمان ۳: ۵ و ۶
مسیح در موعظۀ معروف بالای کوه، فرمود که اگر کسی بر یک گونۀ ما سیلی زند، گونۀ دیگر را نیز به طرف او برگردانیم.
شخصی می‌گفت: "من می‌دانم که از یک طرف، واقعاً می‌خواهم خداوند را از راه سخنانم خشنود سازم، اما از طرف دیگر، دلم می‌خواهد شوخی و مزه‌پرانی کنم!
هر نوزادی باید با شیر تغذیه شود. ما نیز وقتی به عيسی مسيح خداوند و واقعيت مرگ او بر صليب و قيام و رستاخيز او از مردگان، ايمان می آوريم، به‌واسطۀ روح‌القدس، در خانوادۀ خدا تولدی نو و روحانی می‌یابیم.
