در برخی از کشورهای غربی، مسیحیان بههنگام شروع سال جدید، هر یک برای سال جدید خود، تصمیمی استوار میگیرند و هدفی تعیین میکنند تا در طول سال به آن جامۀ عمل بپوشانند.
خدا پسر یگانۀ خود را به این جهان فرستاد تا انسان را با خود آشتی دهد. اما پولس رسول میفرماید که جانفشانیِ مسیح، اين جنبه را نيز دارد، که تمام عالم هستی را دربر میگیرد. میفرماید: "خشنودی خدا در این بود که . . . به واسطۀ او همه چیز را، چه در آسمان و چه بر زمین، با خود آشتی دهد، به وسیلۀ صلحی که با ریخته شدن خون وی بر صلیب پدید آورد." (کولسیان ۱: ۱۹ و ۲۰). چه حقیقتِ شگفتانگیزی!
بار ديگر به عيد کريسمس نزديک میشويم. خيلی از ما روزهای شلوغ و پُرمشغلهای داريم و خواهيم داشت! چراغانی کردن بيرون و داخل خانه، گذاشتن درخت کريسمس و تزئين آن، خريد هدايا برای اقوام و دوستان، تهيۀ شرينیجات خوشمزه و پختن غذاهای لذيذ وغيره.
اکنون که در ایام عید میلاد مسیح هستیم، لازم است به پیامی که فرشتۀ خداوند به این مناسبت به چوپانانِ حاضر در آن حوالی داد، توجه کنیم. پيام فرشتۀ خداوند اين بود: "مترسید، زیرا بشارتی برایتان دارم، خبری بس شادیبخش که برای تمامی قوم است، امروز در شهر داوود، نجاتدهندهای برای شما به دنیا آمد. او خداوندْ مسيح است." (لوقا ۲: ۱۰-۱۱). این خبر، امروز نیز برای من و شما "بس شادیبخش" است! آیا بهخاطر آن شاد هستیم؟
درست پنجاه روز پس از رستاخيز و زنده شدن مسیح، یهودیان از نقاط مختلف جهان، برای "پنتیکاست"، یعنی "پنجاهه"، در اورشلیم گرد آمده بودند.
ما ايماندارانِ به مسيح در چنین روزی، قيام یا زنده شدن مسیح را جشن میگیریم. زنده شدن عيسی مسيح در سومین روز بعد از مصلوب شدن و مرگ او، پیامهای بسیاری دارد. یکی از آنها اینست که این رویداد باعث گرديد که خدا به ما تولدی تازه ببخشد و اميدی زنده داشته باشيم. پطرس رسول میفرماید: "متبارک باد خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح که از رحمت عظیم خود، ما را به واسطۀ رستاخیز عیسی مسیح از مردگان، تولّدی تازه بخشید، برای اميدی زنده" (اول پطرس ۱: ۳). شکر و سپاس بر خدای نيکوی ما!
سعدی، شاعر بزرگ ایرانی، گفته: "نابرده رنج، گنج میسّر نمیشود!" چه گفتۀ پرمغزی! مسیح نیز فرمود: "اگر دانۀ گندم در خاک نیفتد و نمیرد، تنها میماند؛ امّا اگر بمیرد بارِ بسیار میآورد." (یوحنا ۱۲: ۲۴). مسیح به مرگ و تدفین خود و ثمرات آن اشاره میفرمود. مسیحیان در چنین روزهایی، خاطرۀ مرگ و رستاخیز او را گرامی میدارند، چرا که او با این کار، نجات و حيات ابدیِ ايماندارانش را تضمین نمود. آمین!
در چنین روز جمعهای بود که مسیح، پسر خدا، بر صلیب رفت. اما برای چه؟ پطرس رسول میفرماید: "او خودْ گناهان ما را در بدن خویش بر دار حمل کرد، تا برای گناهان بمیریم و برای پارسایی زیست کنیم،" (رسالۀ اول پطرس ۲: ۲۴). عیسای مسیح، جریمۀ گناهان ما را در چنین روزی بهطور کامل پرداخت نمود، و اکنون ما باید نسبت به گناه بمیریم و برای نيکی مطلق زندگی کنیم.
در این روز که مصلوب شدن عیسای مسیح را گرامی میداریم، کاملاً مناسب است که به مفهوم صلیب پی ببریم. اولاً صلیب جایی است که عیسی، پسر خدا، جانش را فدا کرد تا تاوان گناهان ما را بپردازد. اما صلیب مفهوم دیگری نیز دارد. اینکه ما ايماندارانِ به مسيح و پيروان او، باید نسبت به آنچه قبل از دريافت نجات مسيحی بوديم، با مسيح مصلوب شده باشيم. پولس رسول میفرماید: "با مسیح مصلوب شدهام، و دیگر من نیستم که زندگی میکنم، بلکه مسیح است که در من زندگی میکند؛" (غلاطیان ۲: ۲۰).
چه خوب و پسندیده است که این نوروز زیبا و سال نو را با ستایش خدا و قدردانی از او آغاز کرده،
رسم ما ایرانیها این است که پیش از فرارسیدن عید نوروز، یک خانهتکانی اساسی انجام میدهیم. حال، در آستانۀ سالی نو، مناسب است که از این رسم کهن استفاده کنیم و دل خود را خانهتکانی کنیم. پولس رسول میفرماید: "پس بیایید عید را نه با خمیرمایۀ کهنه، یعنی خمیرمایۀ بدخواهی و شرارت، بلکه با نان بیخمیرمایۀ صداقت و راستی برگزار کنیم." (اول قرنتیان ۵: ۸).
آن هنگام که فرشتۀ خداوند بر مریم باکره، مادر عیسای مسیح، ظاهر شد، به او گفت: "اینک آبستن شده، پسری خواهی زایید و نامش را عیسی خواهی نهاد. او بزرگ خواهد بود و پسر خدای متعال خوانده خواهد شد . . . او تا ابد بر خاندان یعقوب سلطنت خواهد کرد و پادشاهی او را هرگز زوالی نخواهد بود." (انجيل مقدس، لوقا ۱: ۳۱ تا ۳۳). چقدر مناسب است شادی کنیم که خدای نيکو، چنین نجاتدهندۀ بینظيری برای بشریت فراهم ساخته است!