چه خوب و پسندیده است که این نوروز زیبا و سال نو را با ستایش خدا و قدردانی از او آغاز کرده،
در طبیعت، بهار فقط یک بار در سال پدید می‌آید و ما ایرانیان نیز در سال فقط یک بار نوروز را به مناسبت نو شدن و طراوت تازۀ طبیعت جشن می‌گیریم. اما خبر خوشی که برای ایماندارانِ به مسيح هست، این است که ایشان می‌توانند هر روز طراوت و تازگی بهار را تجربه کنند، چنانکه کلام خدا می‌فرماید: شخص ایماندار، "بسان درختیست نشانده بر کنارۀ جویبار، که میوۀ خویش در موسمش آرَد به بار، و برگش نیز پژمرده نشود،" (مزمور ۱: ۳).
برای ما ایرانیان که سال نو همزمان است با بهاری نو، و نیز برای برخی از کشورها که نوروز را جشن می‌گیرند، سال نو یادآور نو شدن طبیعت است.
رسم ما ایرانی‌ها این است که پیش از فرارسیدن عید نوروز، یک خانه‌تکانی اساسی انجام می‌دهیم. حال، در آستانۀ سالی نو، مناسب است که از این رسم کهن استفاده کنیم و دل خود را خانه‌تکانی کنیم. پولس رسول می‌فرماید: "پس بیایید عید را نه با خمیرمایۀ کهنه، یعنی خمیرمایۀ بدخواهی و شرارت، بلکه با نان بی‌خمیرمایۀ صداقت و راستی برگزار کنیم." (اول قرنتیان ۵: ۸).
خدا پسر یگانۀ خود را به این جهان فرستاد تا انسان را با خود آشتی دهد. اما پولس رسول می‌فرماید که جانفشانیِ مسیح، اين جنبه را نيز دارد، که تمام عالم هستی را در‌بر می‌گیرد. می‌فرماید: "خشنودی خدا در این بود که . . . به واسطۀ او همه چیز را، چه در آسمان و چه بر زمین، با خود آشتی دهد، به وسیلۀ صلحی که با ریخته شدن خون وی بر صلیب پدید آورد." (کولسیان ۱: ۱۹ و ۲۰). چه حقیقتِ شگفت‌انگیزی!
زمانی که جبرائیلِ فرشته بر مریم باکره ظاهر شد و به او مژده داد که از روح‌القدس آبستن شده، پسری به دنیا خواهد آورد، این حقیقت را در خصوص این پسر بیان کرد: ". . . پادشاهی او را هرگز زوالی نخواهد بود." (لوقا ۱: ۳۳).
درست پنجاه روز پس از رستاخيز و زنده شدن مسیح، یهودیان از نقاط مختلف جهان، برای "پنتیکاست"، یعنی "پنجاهه"، در اورشلیم گرد آمده بودند.
سعدی، شاعر بزرگ ایرانی، گفته: "نابرده رنج، گنج میسّر نمی‌شود!" چه گفتۀ پرمغزی! مسیح نیز فرمود: "اگر دانۀ گندم در خاک نیفتد و نمیرد، تنها می‌ماند؛ امّا اگر بمیرد بارِ بسیار می‌آورد." (یوحنا ۱۲: ۲۴). مسیح به مرگ و تدفین خود و ثمرات آن اشاره می‌فرمود. مسیحیان در چنین روزهایی، خاطرۀ مرگ و رستاخیز او را گرامی می‌دارند، چرا که او با این کار، نجات و حيات ابدیِ ايماندارانش را تضمین نمود. آمین!
در چنین روز جمعه‌ای بود که مسیح، پسر خدا، بر صلیب رفت. اما برای چه؟ پطرس رسول می‌فرماید: "او خودْ گناهان ما را در بدن خویش بر دار حمل کرد، تا برای گناهان بمیریم و برای پارسایی زیست کنیم،" (رسالۀ اول پطرس ۲: ۲۴). عیسای مسیح، جریمۀ گناهان ما را در چنین روزی به‌طور کامل پرداخت نمود، و اکنون ما باید نسبت به گناه بمیریم و برای نيکی مطلق زندگی کنیم.
در برخی از کشورهای غربی، مسیحیان به‌هنگام شروع سال جدید، هر یک برای سال جدید خود، تصمیمی استوار می‌گیرند و هدفی تعیین می‌کنند تا در طول سال به آن جامۀ عمل بپوشانند.
وقتی فرشتۀ خداوند به مریم مژده داد که به‌واسطۀ قدرت روح‌القدس آبستن شده، نجات‌دهندۀ بشریت را خواهد زایید، مریم به فرشته گفت: "کنیزِ خداوندم. آنچه دربارۀ من گفتی، بشود." (انجيل مقدس، لوقا ۱: ۳۸).
چند بار پیش آمده که احساس کرده‌اید همه شما را به فراموشی سپرده‌اند و تنهایتان گذاشته‌اند؟ اکثر ما در طول زندگی، چنین تجربه‌ای داشته‌ایم.
