ممکن است بعضی بر این باور باشند که "جوک گفتن" ایرادی ندارد. البته بستگی به اين دارد که چه نوع جوکی باشد!
محبت و تعهد مادر به فرزند خود بسیار معروف است. معمولاً گفته می‌شود که محبتی بالاتر از محبت مادر وجود ندارد. اما ببینیم داوودِ پیامبر چه می‌گوید: "اگرچه پدر و مادرم ترکم کنند، خداوند مرا خواهد پذیرفت." (مزمور ۲۷: ۱۰). محبت و لطف خدا که در اثر ايمان ما به مسيح، پدر آسمانی ما شده است، از محبت مادر به فرزند نیز عمیق‌تر و پایدارتر است. پس در هر شرايطی به آغوش او پناه ببریم!
هیچ‌یک از ما از تلاطمات زندگی در امان نیستیم، حتی مردان خدا. داوود می‌فرماید: "قوم خویش را به سختیها دچار گردانیدی؛ بادۀ گیج‌کننده به ما نوشانیدی." (مزمور ۶۰: ۳).
در کتاب‌مقدس، خدا، خدایی بسیار رحیم و رئوف معرفی شده. اما نباید عدالت او را از یاد ببریم. خداوند بر کوه سینا به موسی ندا کرده، فرمود: "یهوه، یهوه، خدای رحیم و رئوف، دیرخشم، و آکنده از محبت و وفا، . . . و آمرزندۀ تقصیر و نافرمانی و گناه. اما تقصیرکار را هرگز بی‌سزا نمی‌گذارد،" (خروج ۳۴: ۶- ۷). گرچه خدا رحیم و مهربان است، اما اگر از آن سوءاستفاده کنیم، بی‌سزا نخواهیم ماند!
موسی انتظارات خدا از جویندگانش را اینچنین خلاصه می‌فرماید: "و اکنون ای اسرائیل، یهوه خدایت از تو چه می‌خواهد،
وقتی در تلاطمات زندگی، خود را ناتوان می‌یابیم و امیدی برای خود نمی‌بینیم، چه آرزویی می‌کنیم؟
خدا از ما ايماندارانِ به مسيح، دعوتی عظیم به‌عمل آورده تا در ملکوتِ اعلای او شرکت کنیم. به همین جهت، پولس رسول می‌فرماید: "از شما تمنا دارم به شایستگی دعوتی که از شما به عمل آمده است، رفتار کنید،".
"عید قیام" یا همان عید که نزد ما ایرانیان، به "عید پاک" معروف است، بزرگترین عید مسیحیان است، گرچه نزد عامۀ مردم، این عید در مقایسه با کریسمس یا عید میلاد مسیح، کوچک به نظر می‌آید.
پولس رسول به فیضی که در مسیح، از ازل به ما عطا شده، اشاره کرده، می‌فرماید که این فیض، "اکنون با ظهور نجات‌دهندۀ ما مسیحْ عیسی عیان گشته است - همان که به واسطۀ انجیل، مرگ را باطل کرد و حیات و فناناپذیری را آشکار ساخت." (رسالۀ دوم به تیموتائوس ۱: ۱۰). بله، مسیح با زنده شدن یا رستاخیزش از مردگان، مرگ را باطل کرد و ما را وارد این حیات ابدی و فناناپذیری می‌سازد.
در چنین روز جمعه‌ای بود که مسیح، پسر خدا، بر صلیب رفت. اما برای چه؟ پطرس رسول می‌فرماید: "او خودْ گناهان ما را در بدن خویش بر دار حمل کرد، تا برای گناهان بمیریم و برای پارسایی زیست کنیم،" (رسالۀ اول پطرس ۲: ۲۴). عیسای مسیح، جریمۀ گناهان ما را در چنین روزی به‌طور کامل پرداخت نمود، و اکنون ما باید نسبت به گناه بمیریم و برای نيکی مطلق زندگی کنیم.
چه خوب و پسندیده است که این نوروز زیبا و سال نو را با ستایش خدا و قدردانی از او آغاز کرده،
شايد بعضی تصور کنند که وقتی به عیسی مسیح ایمان می‌آورند، زندگی پيوسته بر وفق مرادشان خواهد بود و زحمت و مشکلی برایشان پیش نخواهد آمد! در این زمینه، این آیه بیانگر حقیقت مهمی است؛ می‌فرماید:
