بسیاری از افراد از شغل‌شان هیچ احساس رضایتی نمی‌کنند، بلکه فقط برای امرار معاش کار می‌کنند. چه حالت بدی!
همۀ ما با دشواری‌های دوران قرنطینه و محدودیت‌های اجتماعی دست و پنجه نرم کرده‌ايم. این ايام برای بسیاری از ما واقعاً طاقت‌فرسا بوده است، گویی در سلول انفرادی قرار داشته‌ایم!
ما ايماندارانِ به مسيح، در بعضی موارد، در دعا درخواستی از خدا می‌کنیم، اما برآورده نمی‌شود. از خود می‌پرسیم که چرا خدا درخواست مرا اجابت نفرموده است!
شخص دانایی گفته، "دوستانت را به من نشان بده، تا بگویم تو چه نوع آدمی هستی!" بله، کاملاً درست است! داوود نبی می‌فرماید: "خداوند را گفتم، تویی خداوندگار من؛ جز تو مرا چیز نیکویی نیست! و اما مقدسینی که بر زمینند، آنانند والامرتبگانی که همۀ خوشی من در ایشان است." (مزمور ۱۶: ۲-۳). من و شما در حضور چه نوع افرادی احساس خوشی و امنیت می‌کنیم؟ نزد خداترسان یا نزد بدکاران؟
پولس رسول می‌فرماید: "هیچ‌کس را آزرده‌خاطر مسازید . . .، همان‌‌گونه که من نیز می‌کوشم تا همه را به هر نحو که می‌توانم خشنود سازم. زیرا در پی نفع خود نیستم، بلکه نفع بسیاری را می‌جویم، تا نجات یابند." (اول قرنتیان ۱۰: ۳۲-۳۳).
مسیح فرمود: "از کسانی که جسم را می‌کشند امّا قادر به کشتن روح نیستند، مترسید؛ از او بترسید که قادر است هم روح و هم جسم شما را در جهنم هلاک کند." (متی ۱۰: ۲۸). امروزه، این ویروس کرونا است که می‌کُشَد. شما از کرونا می‌ترسید یا از خدا؟ مسیح در ادامه فرمود: "آیا دو گنجشک را به یک پول سیاه نمی‌فروشند؟ با این همه، حتی یک گنجشک نیز بدون خواست پدر شما به زمین نمی‌افتد." (متی ۱۰: ۲۹).
امسال نيز به‌مناسبت "عید پنتیکاست"، سالروز تولد کلیسا را جشن می‌گیریم. در چنین روزی بود که روح‌القدس بر جمع ایماندارانِ به مسیح، نازل شد و کليسای عيسای مسيح متولد گشت و پا به عرصۀ وجود گذاشت. کلیسا در چنین مفهومی چنان اهمیت دارد که پولس آن را "ستون و بنیان حقیقت" می‌نامد (اول تیموتائوس ۳: ۱۵). آیا در کلیسا، در جمع ایمانداران، به شایستگیِ این مفهوم شگرف و عظیم رفتار می‌کنیم؟
آیا می‌دانستید نخستین انسانی که روحاً و جسماً و با بدنی جلال‌يافته و غير‌فانی، به آسمان صعود نمود، عیسی مسیح است؟
تا دوره‌ای نزدیک به طفولیت من، بیماریهای واگیردارِ مرگباری، نظیر وبا و طاعون، گاه کل یک شهر را خالی از سکنه می‌کرد.
سعدی، شاعر بزرگ ایرانی، گفته: "نابرده رنج، گنج میسّر نمی‌شود!" چه گفتۀ پرمغزی! مسیح نیز فرمود: "اگر دانۀ گندم در خاک نیفتد و نمیرد، تنها می‌ماند؛ امّا اگر بمیرد بارِ بسیار می‌آورد." (یوحنا ۱۲: ۲۴). مسیح به مرگ و تدفین خود و ثمرات آن اشاره می‌فرمود. مسیحیان در چنین روزهایی، خاطرۀ مرگ و رستاخیز او را گرامی می‌دارند، چرا که او با این کار، نجات و حيات ابدیِ ايماندارانش را تضمین نمود. آمین!
مسیح چند روز پیش از مصلوب شدنش، در "یکشنبۀ نخل"، در میان فرياد شادی پیروانش، سوار بر کرۀ الاغی، فروتنانه و پیروزمندانه وارد اورشلیم شد. گرچه مسيح در روز جمعۀ همان هفته، مصلوب و کشته شد و در روز يکشنبه، از مردگان برخاست و سپس به آسمان صعود نمود.
چه خوب و پسندیده است که این نوروز زیبا و سال نو را با ستایش خدا و قدردانی از او آغاز کرده،
