در چنین روز جمعه‌ای بود که مسیح، پسر خدا، بر صلیب رفت. اما برای چه؟ پطرس رسول می‌فرماید: "او خودْ گناهان ما را در بدن خویش بر دار حمل کرد، تا برای گناهان بمیریم و برای پارسایی زیست کنیم،" (رسالۀ اول پطرس ۲: ۲۴). عیسای مسیح، جریمۀ گناهان ما را در چنین روزی به‌طور کامل پرداخت نمود، و اکنون ما باید نسبت به گناه بمیریم و برای نيکی مطلق زندگی کنیم.

چه خوب و پسندیده است که این نوروز زیبا و سال نو را با ستایش خدا و قدردانی از او آغاز کرده،

شايد بعضی تصور کنند که وقتی به عیسی مسیح ایمان می‌آورند، زندگی پيوسته بر وفق مرادشان خواهد بود و زحمت و مشکلی برایشان پیش نخواهد آمد! در این زمینه، این آیه بیانگر حقیقت مهمی است؛ می‌فرماید:

مسیح در شب آخر، به شاگردانش که از رویدادهای آن لحظات مضطرب و مشوش بودند، فرمود: "دل شما مضطرب نباشد. به خدا ایمان داشته باشید؛ به من نیز ایمان داشته باشید." (انجیل یوحنا ۱۴: ‏۱).

امروزه، در رسانه‌های مسیحی، بسیار می‌شنویم که یک مسیحی باید شاد باشد. اما این فقط یک روی سکه است.

مسیحیان واقعی، خدا را سپاس می‌گویند که بنا بر فیض او، فرزندان خدا و نیز هم‌ارث با مسیح شده‌اند.

دنیای ما تحت نفوذ نیروهای تاریکی است. یوحنای رسول می‌فرماید: "تمامی دنیا در آن شریر (یعنی شیطان) لمیده است." (اول یوحنا ۵: ۱۹).

وقتی خبر این همه ظلم و فجایع به گوشمان می‌رسد، از خود می‌پرسیم: "اگر خدا عادل است و انصاف دارد، چرا اجازه می‌دهد چنین فجایعی رخ دهد؟ چرا جلوِ آنها را نمی‌گیرد؟" فراموش نکنیم که برنامۀ زمان‌بندی خدا با برنامۀ انسان‌ها فرق دارد.

وقتی اوضاع مالی‌مان خوب است، وقتی شادیم و باعث نشاط دیگران می‌شویم، یا وقتی می‌توانیم تکیه‌گاهی برای دیگران باشیم، کمتر ممکن است احساس تنهایی کنیم، چون دوستان، دور و بر ما هستند. اما وقتی شرایط‌مان تغییر کرد، شاید همه ما را تنها بگذارند، چون دیگر منفعتی از ما نمی‌برند. اما کلام خدا می‌فرماید: "اگرچه پدر و مادرم ترکم کنند، خداوند مرا خواهد پذیرفت." (مزمور ۲۷: ۱۰). "من هرگز شما را تنها نخواهم گذاشت و ترک نخواهم کرد" (عبرانيان ۱۳: ۵). اگر ايماندارِ به مسيح و فرزند خدا هستيم، اطمينان داشته باشيم که خدا هيچوقت ما را تنها نمی‌گذارد.

خدا به آنانی که به مسیح ایمان می‌آورند، امیدی شگفت‌انگیز بخشیده است. پطرس رسول می‌فرماید: "متبارک باد خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح که از رحمت عظیم خود، ما را به‌واسطۀ رستاخیز عیسی مسیح از مردگان، تولّدی تازه بخشید، برای امیدی زنده و میراثی فسادناپذیر . . . که برای شما در آسمان نگاه داشته شده است؛" (اول پطرس ۱:‏ ۳ و ۴). آیا مسيحِ از مردگان برخاسته و زنده را دريافت کرده‌ايد و این "امید زنده" را داريد؟

ایماندارانِ به مسیح، از همین دنیا، از راه ايمان به مسيح خداوند و واقعيت مرگ او بر صليب و قيام و رستاخيز او از مردگان، "حيات جاويدان" را شروع می‌کنند و از آرامش و سعادت حقیقی و درونی بهره‌مند می‌گردند.

وقتی فرشتۀ خداوند به مریم مژده داد که به‌واسطۀ قدرت روح‌القدس آبستن شده، نجات‌دهندۀ بشریت را خواهد زایید، مریم به فرشته گفت: "کنیزِ خداوندم. آنچه دربارۀ من گفتی، بشود." (انجيل مقدس، لوقا ۱: ۳۸).