"هر کس بايد رفتار خود را بيازمايد و اگر رفتارش پسنديده بود، می‌تواند به خود ببالد و لزومی ندارد که خود را با ديگران مقايسه کند،" غلاطيان ۶: ۴
آیا کسی را دارید که با خیال راحت و اطمينان، سفرۀ دل خود را نزد او باز کنید؟ آیا شخصی را می‌شناسید که اگر درد دل خود را با او در‌میان بگذارید، فردا آن را علیه خودتان به‌کار نبرد؟ کلام خدا می‌فرماید: "دوستی هم هست که از برادر چسبنده‌تر است." (کتاب امثال ۱۸: ۲۴). من تنها یک دوست می‌شناسم که این‌چنین باشد، آن‌هم کسی نیست جز خداوند و منجی عزيزم عیسای مسیح! خوب است که شما هم از راه ايمان، زندگی خود را به او بسپاريد و سفرۀ دل‌تان را نزد او باز کنيد!
بعضی از انسان‌ها آنقدر حق‌به‌جانب هستند که هیچ‌گاه نمی‌پذیرند که ممکن است خطایی از ایشان سر بزند. بعضی دیگر نیز برعکس، پيوسته احساس عذاب وجدان دارند. به این دسته از افراد باید کلام خدا را یادآور شویم که می‌فرماید: "اگر به گناهان خود اعتراف کنیم، او که امین و عادل است، گناهان ما را می‌آمرزد و از هر نادرستی پاکمان می‌سازد." (اول یوحنا ۱: ۹).
آیا می‌دانستید در دعا، ستایش خدا و سپاسگزاری از او باید در اولویت قرار داشته باشد؟ پولس رسول می‌فرماید: "در هر وضعی شکرگزار باشید، زیرا این است ارادۀ خدا برای شما در مسیحْ عیسی." (اول تسالونیکیان ۵: ۱۸). حضرت داوود، در عمق پریشانی خود، چنین سراییده، می‌فرماید: "تو پاک و مقدس هستی. پدران ما تو را ستايش کردند و بر تو توکل نمودند و تو نيز ايشان را نجات دادی؛ (مزمور ۲۲: ۳).
اگر قلب و زندگی خود را به مسیحِ از مردگان برخاسته و زنده سپرده‌اید، باید بدانید که خود را مانند کودکی نوزاد، در آغوش امن کسی قرار داده‌اید که پدری مهربان و نیز قادر مطلق است.
داوود نبی، ماننده بسیاری از ما، در معرض مشکلات زندگی و تهدیدهای دشمنان قرار داشت. شایسته است که ما نیز همچون او دعا کرده، بگوییم: "خداوندا، مرا فیض عطا فرما، زیرا که پژمرده‌ام؛ خداوندا، شفایم بخش، زیرا استخوانهایم مضطرب است، و جانم سخت پریشان است . . . ای همۀ بدکاران از من دور شوید، زیرا خداوند صدای گریۀ مرا شنیده است . . . دشمنانم جملگی سرافکنده و سخت پریشان خواهند شد،" (مزمور ۶: ۲- ۱۰).
گویا خطرناکترین زمان برای انتخاب دوست، آن هنگام است که در سردرگمی و استیصال قرار داریم، زمانی که تنهایی بر روح و فکرمان فشار وارد می‌آورد و می‌خواهیم به هر قیمتی که شده، با کسی طرح دوستی بریزیم. اما مهم است به اندرز پولس رسول توجه کنیم که می‌فرماید: "فریب مخورید، معاشِر بد، اخلاق خوب را فاسد می‌سازد." (اول قرنتیان ۱۵: ۳۳).
بسیاری از افراد از شغل‌شان هیچ احساس رضایتی نمی‌کنند، بلکه فقط برای امرار معاش کار می‌کنند. چه حالت بدی!
همۀ ما با دشواری‌های دوران قرنطینه و محدودیت‌های اجتماعی دست و پنجه نرم کرده‌ايم. این ايام برای بسیاری از ما واقعاً طاقت‌فرسا بوده است، گویی در سلول انفرادی قرار داشته‌ایم!
ما ايماندارانِ به مسيح، در بعضی موارد، در دعا درخواستی از خدا می‌کنیم، اما برآورده نمی‌شود. از خود می‌پرسیم که چرا خدا درخواست مرا اجابت نفرموده است!
شخص دانایی گفته، "دوستانت را به من نشان بده، تا بگویم تو چه نوع آدمی هستی!" بله، کاملاً درست است! داوود نبی می‌فرماید: "خداوند را گفتم، تویی خداوندگار من؛ جز تو مرا چیز نیکویی نیست! و اما مقدسینی که بر زمینند، آنانند والامرتبگانی که همۀ خوشی من در ایشان است." (مزمور ۱۶: ۲-۳). من و شما در حضور چه نوع افرادی احساس خوشی و امنیت می‌کنیم؟ نزد خداترسان یا نزد بدکاران؟
پولس رسول می‌فرماید: "هیچ‌کس را آزرده‌خاطر مسازید . . .، همان‌‌گونه که من نیز می‌کوشم تا همه را به هر نحو که می‌توانم خشنود سازم. زیرا در پی نفع خود نیستم، بلکه نفع بسیاری را می‌جویم، تا نجات یابند." (اول قرنتیان ۱۰: ۳۲-۳۳).
