یک مسیحی واقعی باید همواره مد نظر داشته باشد که خدا او را به چه منظوری فراخوانده است. و وقتی این را دانست، باید مطابق آن زندگی کند.
اگر در زندگی دچار سختیها و رنجها هستیم، باید بدانیم که هیچ امری برای فرزندان خدا بدون اجازه و ارادۀ خدا اتفاق نمی‌افتد.
در آغاز مسیحیت، بعضی از یهودیانی که پذيرفته بودند عیسای ناصری همان مسیح موعود است، اصرار داشتند که غیریهودیانی نیز که به مسیح ایمان می‌آوردند، شریعت موسی را نگاه دارند، خصوصاً آیین ختنه را!
در کتاب‌مقدس، خداوند بارها دستور فرموده که: "مقدّس باشید، زیرا من قدّوسم" (اول پطرس ۱: ۱۶). اما مقدس بودن به چه معنا است؟
وقتی به عيسی مسیح خداوند و واقعيت مرگ او بر صليب و قيام و رستاخيز او از مردگان ايمان آورديم، از گناه و مکافات آن نجات يافتيم و فرزندان خدا شديم.
بسیار حیرت‌انگیز است که عیسی مسیح برای پیروان خود معیارهایی قرار داده که با معیارهای این دنیا متفاوت هستند.
در مورد طرز رفتار و گفتاری که يک ايماندارِ به مسيح بايستی با ديگران داشته باشد، "قانون طلايی مسيح" در متی ۷: ۱۲ واضحاً راهنمای ما می باشد. "با ديگران همان‌طور رفتار کنيد که می‌خواهيد آنها با شما رفتار کنند. اين است خلاصۀ تورات و نوشته های انبيا."
کسانی که به مسیح ایمان دارند، باید در حال حاضر در این دنیا زندگی کنند، اما مهم این است که نباید متعلق به دنیا باشند و از اصول حاکم بر آن پیروی کنند.
شرایط دنیای امروز ما به گونه‌ای است که دائماً با مشکلات و تنش‌های جور‌بجور دست به گریبانیم. به همین جهت، دلمان می‌خواهد به راهی دست بیابیم که پيوسته تر و تازه و باطراوت باشیم.
شاگردان مسیح وقتی او را در روز سوم پس از مرگش، زنده دیدند، شادی عظيمی داشتند.
عيسی مسيح در فصل ۱۵ يوحنا، خود را به تاک يا درخت مو تشبيه کرده و ايماندارانش را به شاخه‌های تاک. می‌فرمايد: "من تاک هستم و شما شاخه‌های آن. کسی که در من می‌ماند و من در او، ميوۀ بسيار می‌آورد؛ زيرا جدا از من، هيچ نمی‌توانيد کرد." آيۀ ۵
دنیای ما پر است از رنج و اندوه و ظلم و بیداد. بسیاری از انسان‌ها از ستم دیگران در رنج‌اند. اما هیچ‌یک از ناله‌های ایشان از نظر پرمحبت و عادلانۀ خدا پوشیده نیست.
