بعضی گُمان می‌بَرَند که اگر فقط در ذهن خود، باورهايی درست دربارۀ مسیح داشته باشند، حیات جاویدان را دریافت خواهند کرد. باورها و اعتقاداتِ درست بسیار مهم است، اما چنانچه باعث دگرگونی تدریجی زندگی شخص نگردد، بی‌ثمر است.
هر یک از ما، به نوعی با سختیها و مشکلات زندگی روبرو می‌شويم. اما آنچه مهم است، این است که به دلگرمی و تسلی پدر آسمانی‌مان، امید ببندیم.
در دنیای امروز، عقاید و فلسفه‌هایی پوچ به مردم عرضه می‌شوند. برخی از اين عقاید و فلسفه‌ها، برخاسته از مکاتب هندویی است، نظیر "مدی‌تی‌شن" و "یوگا". گفته می‌شود که اینها فقط یک نوع ورزش است و باعث آرامش روح و روان و تندرستی می‌گردد! متأسفانه، این عقاید به‌نوعی به عالم ارواح شیطانی مربوط هستند. پولس رسول می‌فرماید: "به‌هوش باشید کسی شما را با فلسفه‌ای پوچ و فریبنده اسیر نسازد،" (کولسیان ۲: ۸).
گاه شنیده می‌شود که ایماندارانِ به مسيح به دیگران می‌گویند: "تو به من نگاه نکن، من خیلی عیب‌ها دارم! تو به مسیح نگاه کن." اما پولس رسول به مسیحیان شهر قرنتس، واقع در شرق یونان، با اطمینان می‌فرماید: "پس، از من سرمشق بگیرید، چنانکه من از مسیح سرمشق می‌گیرم." (اول قرنتیان ۱۱: ۱).
چه زیبا فرموده پولس رسول که: "بیایید آن‌گونه رفتار کنیم که شایستۀ کسانی است که در روشناییِ روز به سر می‌برند. پس اوقات خود را در بزمها و میگساری و هرزگی و عیاشی و جدال و حسد سپری نکنیم، بلکه عیسی مسیحِ خداوند را در بر کنید و در پی ارضای امیال نـَفـْس خود مباشید." (رومیان ۱۳: ۱۳- ۱۴).
پولس رسول ما را اندرز داده، می‌فرماید: "دیگر همشکل این عصر مشوید، بلکه با نو شدن ذهن خود دگرگون شوید. آنگاه قادر به تشخیص ارادۀ خدا خواهید بود؛ ارادۀ نیکو، پسندیده و کامل او." (رومیان ۱۲: ۲).
پولس رسول به شاگردِ جوان خود، تیموتائوس، می‌نویسد: "براستی، همۀ کسانی که بخواهند در مسیحْ عیسی با دینداری زیست کنند، آزار خواهند دید؛" (دوم تیموتائوس ۳: ۱۲).
خدا پسر یگانۀ خود را به این جهان فرستاد تا انسان را با خود آشتی دهد. اما پولس رسول می‌فرماید که جانفشانیِ مسیح، اين جنبه را نيز دارد، که تمام عالم هستی را در‌بر می‌گیرد. می‌فرماید: "خشنودی خدا در این بود که . . . به واسطۀ او همه چیز را، چه در آسمان و چه بر زمین، با خود آشتی دهد، به وسیلۀ صلحی که با ریخته شدن خون وی بر صلیب پدید آورد." (کولسیان ۱: ۱۹ و ۲۰). چه حقیقتِ شگفت‌انگیزی!
پولس رسول انسان را به بنده تشبیه کرده. امروز دیگر نظام بندگی و غلامی وجود ندارد. اما ممکن است از نظر درونی، بنده یا غلام یا برده باشیم. او می‌فرماید: "آیا نمی‌دانید که وقتی خود را همچون بندگانی فرمانبردار تسلیم کسی می‌کنید، بندگان آن کس خواهید بود که او را فرمان می‌برید، خواه بندۀ گناه، که منجر به مرگ می‌شود، خواه بندۀ اطاعت، که به پارسایی می‌انجامد؟" (رومیان ۶: ۱۶). راستی شما بندۀ کداميک هستید؟
متفکرین مسیحی معتقدند که عصارۀ پیام مسیحیت، در این آیۀ معروف آمده است: "زیرا خدا جهان را آنقدر محبت کرد که پسر یگانۀ خود را داد تا هر که به او ایمان آوَرَد هلاک نگردد، بلکه حیات جاویدان یابد." (یوحنا ۳: ۱۶).
ما گرچه از نظر جسمی زنده‌ایم، ولی به‌لحاظ روحانی می‌توانیم مُرده باشیم. اما ایماندارانِ به مسیح، از راه ايمان به مسيحِ از مردگان برخاسته و زنده، با او مُردند تا با او وارد زندگی نوینی شوند که به حیات ابدی منتهی می‌شود.
یکی از لذت‌بخش‌ترین گناهان، بدگویی و غیبت است! اما ببینیم یعقوب رسول چه می‌فرماید: "ای برادران، از یکدیگر بدگویی مکنید. هر که از برادر خود بد گوید و یا او را محکوم کند، در واقع از شریعت بد گفته و شریعت را محکوم کرده است. و هرگاه شریعت را محکوم کنی، دیگر نه مجری، بلکه داورِ آن هستی! امّا تنها یک شریعت‌گذار و داور هست، همان که قادر است برهاند یا هلاک کند. پس تو کيستی که همسايۀ خود را محکوم کنی!" (رسالۀ یعقوب ۴: ۱۱- ۱۲).
