چه زیباست که شاهد فرارسیدن بهاری دیگر باشیم. باز طبیعت نو می‌شود و همه چیز بوی تازگی می‌گیرد. اما افسوس که باطن انسان‌ها تغییر نمی‌کند و فجایع بشری همچنان ادامه می‌یابد. کاش دل انسان‌ها نیز با ایمان به مسیحِ زنده، نو می‌شد. اما خدا وعده‌ای بسیار دلگرم‌کننده به ايماندارانِ واقعیِ مسيحی داده، می‌فرماید: "او هر اشکی را از چشمان آنها پاک خواهد کرد . . . و ماتم و شیون و درد وجود نخواهد داشت،" (مکاشفه ۲۱: ۴).
ما، در مقطع‌هایی از زندگی‌مان، ممکن است احساس پوچی کنیم! علت اصلی این احساس، عدم تمرکز بر هدف‌مان در زندگی است. اما خدا به ايماندارانِ واقعیِ مسيحی فرموده: "به آنچه در بالاست بیندیشید، نه به آنچه بر زمین است . . . چون مسیح که زندگی شماست، ظهور کند، آنگاه شما نیز همراه او با جلال ظاهر خواهید شد." (کولسیان ۳: ۲- ۴). آیا هدف زندگی شما رسیدن به جلال الهی همراه با مسیح است؟
بعضی از افراد، با اینکه مایحتاج خود، و حتی بیشتر از آن را دارند، چنان خود را به زحمت می‌اندازند تا باز بیشتر داشته باشند. حرص و طمع آنان را فراگرفته و قانع نیستند. گویی می‌توانند مال و منال خود را به عالم بعد از مرگ ببرند! اما پولس رسول، به ايماندارانِ به مسيح می‌فرماید: "به این جهان هیچ نیاورده‌ایم و از آن نیز هیچ نخواهیم برد. پس اگر خوراک و پوشاک و سرپناهی داریم، قانع خواهیم بود." (اول تیموتائوس ۶: ۷-۸).
واژۀ "امید"، در کاربرد عادی آن، یعنی نوعی آرزو. "امید" در این مفهوم، اطمینانی به‌همراه ندارد. اما در مسیحیت، مفهوم این کلمه فراتر از این است. "امید" در مسیحیت، بیشتر به معنی "انتظار" است. در این مفهوم، ما به واقع شدن آنچه که خدا در کتاب مقدس وعده داده است، "امید" داریم، یعنی با اطمينان "انتظار" آن را می‌کشیم. کلام خدا می‌فرماید: "در حضور خداوند آرام باش، و صبورانه انتظار او را بکش!" (مزمور ۳۷: ۷).
کلمۀ "ایمان" جايگاه بسيار مهمی در مسيحيت دارد. اما تعریف این کلمه در مسیحیت چیست؟ کلام خدا می‌فرماید: "ایمان، ضامن چیزهایی است که بدان امید داریم و برهان آنچه هنوز نمی‌بینیم." (عبرانیان ۱۱: ۱).
آن هنگام که ابرهای تیرۀ سختی‌ها و مشقات، آسمان زندگی‌تان را می‌پوشاند، از چه کسی کمک می‌طلبید؟
کشورهای غربی این روزها در تب و تاب جشن کریسمس یا همان میلاد مسیح، به‌سر می‌برند. چه پولهایی که صرف خرید مواد خوراکیِ اضافی و هدایای بی‌مصرف نمی‌شود!
یکی از پیامهای عید میلاد مسیح يا کريسمس، آمدن نور به اين جهانِ تاريک است. یوحنا می فرماید: "در او حیات بود و آن حیات، نور آدمیان بود." (یوحنا ۱: ۴). و در انجيل مقدس می خوانيم: "محکومیت در این است که نور به جهان آمد، امّا مردمان تاریکی را بیش از نور دوست داشتند، چرا که اعمالشان بد است. زیرا هر آن که بدی را به جا می آوَرَد از نور نفرت دارد و نزد نور نمی آید، مبادا کارهایش آشکار شده، رسوا گردد." (یوحنا ۳: ۱۹- ۲۰).
پطرس رسول می‌فرماید: "خویشتن را زیرِ دستِ نیرومند خدا فروتن سازید تا در زمان مناسب سرافرازتان سازد." (رسالۀ اول پطرس ۵: ۶). در مشقات، رنجها، آزارها به‌خاطر ایمان، نیازهای مالی و چالش‌های دیگر زندگی، رفتار و واکنش ما چگونه است؟
"كلام تو برای پايهای من چراغ، و برای راههای من نور است." (مزمور ۱۱۹: ۱۰۵)
"در طريق شهادات تو شادمانم. چنانكه در هر قسم توانگری، در وصايای تو تفكّر می‌كنم و به طريق‌های تو نگران خواهم بود. از فرايض تو لذّت می‌برم، پس كلام تو را فراموش نخواهم كرد."(مزمور ۱۱۹: ۱۴-۱۷)
ما ايماندارانِ به مسيح، در بعضی موارد، در دعا درخواستی از خدا می‌کنیم، اما برآورده نمی‌شود. از خود می‌پرسیم که چرا خدا درخواست مرا اجابت نفرموده است!
یک مسیحی واقعی باید همواره مد نظر داشته باشد که خدا او را به چه منظوری فراخوانده است. و وقتی این را دانست، باید مطابق آن زندگی کند.
