در زندگی ما چه چیزی مهم‌تر از همه است؟ رفاه خانواده‌مان، رسیدن به مدارج بالای تحصیلی و ارتقای شغلی و يا داشتن مال و منال بسيار! عيسی مسیح به پيروان خود فرموده: "نخست در پی پادشاهی خدا و عدالت او باشید، آنگاه همۀ اینها نیز به شما عطا خواهد شد." (متی ۶: ۳۳). اگر در زندگی خود، انجام ارادۀ خدا و آنچه برای او مهم است را در اولویت قرار دهیم، خدا نيز نیازهای اساسی ما را به ما خواهد بخشید.
ما بسیاری از اوقات، بار سنگین نگرانی‌ها را دائماً بر دوش خود حمل می‌کنیم. اما کلام خدا وعده‌ای عالی به ما ايمانداران مسيحی داده، می‌فرماید: "همۀ نگرانیهای خود را به او بسپارید زیرا او به فکر شما هست." (اول پطرس ۵: ۷). گاه شاید اعتماد کردن به خدا دشوار به‌نظر برسد، اما به امتحانش می‌ارزد! دفعۀ بعد که نگرانی‌ها حمله کردند، این بار سنگین را به خداوند و منجی‌مان عيسی مسیح بسپاریم. قطعاً ضرر نخواهیم کرد.
شخص دانایی گفته، ما برای خطاهای دیگران، قاضی هستیم و برای خطاهای خود، وکیل! پولس رسول می‌فرماید: "پس تو ای آدمی که دیگری را محکوم می‌کنی، هر که باشی هیچ عذری نداری. زیرا در هر موردی که دیگری را محکوم می‌کنی، خویشتن را محکوم کرده‌ای؛ چون تو که داوری می‌کنی، خودْ همان را انجام می‌دهی." (رومیان ۲: ۱). آیا در مورد دیگران عادلانه داوری می‌کنیم؟
آیا می‌دانستید که خدا برای نجات هر انسان از سلطۀ گناه و فرمانروايی ظلمت، قدرت عظيم الهی خود را به‌کار می‌بَرَد؟ پولس رسول می‌فرماید: "از انجیل سرافکنده نیستم، چرا که قدرت خداست برای نجات هر کس که ایمان آوَرَد." (رومیان ۱: ۱۶). ما راجع به ضرورت ایمان برای دريافت نجات مسيحی مطالب زیادی می‌شنویم، اما شاید گاه سهم خدا را از یاد می‌بریم! سهم خدا قدرت عظيمی است که در انجیل نجات‌بخش عيسی مسيح نهفته است.
برای داوود نبی، دعا و همصحبتی با خدا بسیار اهمیت داشت. او دعا می‌کرد و برای خدا انتظار می‌کشید. می‌فرماید: "آه ای خداوند، به سخنانم گوش فرا ده و ناله‌ام را ملاحظه فرما. ای پادشاهم و ای خدایم، به صدای فریادم توجه کن، زیرا به تو دعا می‌کنم. خداوندا، صبحگاهان صدای مرا می‌شنوی؛ بامدادان، استدعایم را به حضورت می‌آرایم و انتظار می‌کشم." (مزمور ۵: ۱- ۳). آیا پی‌در‌پی دعا می‌کنيم و برای خدا انتظار می‌کشیم؟
آیا در ظاهر مسیحی هستیم یا در باطن نیز؟ این سؤال همواره مطرح بوده. پولس رسول نیز در زمان خود، در مورد یهودیان واقعی با همین مورد مواجه بود. می‌فرماید: "یهودی راستین آن نیست که به ظاهر یهودی باشد، و ختنۀ واقعی نیز امری جسمانی و ظاهری نیست. بلکه یهودی آن است که در باطن یهودی باشد و ختنه نیز امری است قلبی که به دست روح انجام می‌شود،" (رومیان ۲: ۲۸- ۲۹).
آیا شبها راحت می‌خوابید؟ یا نگرانی مشقات زندگی و یا مشکلاتی که اطرافیان به‌وجود می‌آورند، نمی‌گذارند خواب راحتی داشته باشید؟ پس روی این فرمایش داوود نبی تعمق کنید: "من آرمیده، به خواب رفتم، و باز بیدار شدم، زیرا خداوند نگاهم می‌دارد. از هزاران هزار نخواهم ترسید که از هر سو بر من صف آراسته‌اند." (مزمور ۳: ۵ و ۶).
آیا گفتن هر جوکی برای ما ايماندارانِ به مسيح، بجا و مفيد است؟ آیا سبکی و جلفی باعث خشنودی خداست؟
آیا می‌دانید چرا سخنان ما مهم هستند؟ مسیح فرمود: "زبان از آنچه دل از آن لبریز است، سخن می‌گوید." (انجیل متی ۱۲: ۳۴). در واقع، ما هیچ حرفی را تصادفی نمی‌گوییم.
بسیاری از مردم جهان تصور می‌کنند کریسمس یا عید میلاد مسیح صرفاً برای خوش بودن و هديه دادن به يکديگر است. اما ببینیم خودِ مسیح هدف از ظهور و ولادت خود را چه می‌داند. می‌فرماید: "دزد نمی‌آید جز برای دزدیدن و کشتن و نابود کردن؛ من آمده‌ام تا ایشان حیات داشته باشند و از آن به فراوانی بهره‌مند شوند." (انجیل یوحنا ۱۰: ۱۰). بیایید عید میلاد مسیح را فرصتی بدانیم برای دریافت این حیات و داشتن حياتِ فراوان.
برای مسیحیان واقعی، زادروز مسیح، فرصتی ديگر برای خوش گذرانی نیست، بلکه پیامی بس مهم دارد. اشعیای نبی پیشگویی کرده، می‌گوید: "برای ما کودکی زاده و پسری به ما بخشیده شد؛ سلطنت بر دوش او خواهد بود و او . . . سَرور صلح خوانده خواهد شد." (اشعیا ۹: ۶).
بار ديگر به عيد کريسمس نزديک می‌شويم. خيلی از ما روزهای شلوغ و پُر‌مشغله‌ای داريم و خواهيم داشت! چراغانی کردن بيرون و داخل خانه، گذاشتن درخت کريسمس و تزئين آن، خريد هدايا برای اقوام و دوستان، تهيۀ شرينی‌جات خوشمزه و پختن غذاهای لذيذ وغيره.
