ما ایماندارانِ به مسيح، دعوت شدهایم که رفتاری شایستۀ مسیح داشته باشیم.
آیا میدانستید که ممکن است خود را خدادوست تصور کنیم در حالیکه با خدا دشمنی داشته باشيم!
راستی نقطه نظر خدا در بارۀ کسانی که مرگ مسيح بر صليب را وسيلۀ آمرزش و رفع گناهان خود میدانند چيست؟
متأسفانه عدهای به اشتباه تصور میکنند که شیطان قدرتی برابر با خدا دارد! در واقع، به هيچ وجه چنین نیست.
آیا میدانستید که نخستین موعظۀ یحیای تعمیددهنده چه بود؟
"با تمامِ دلِ خود بر خداوند توکل کن، و بر عقل خويش تکيه منما؛ در همۀ راههای خود او را در نظر داشته باش، و او طريقهايت را راست خواهد گردانيد". امثال سليمان ۳: ۵ و ۶
شخصی میگفت: "من میدانم که از یک طرف، واقعاً میخواهم خداوند را از راه سخنانم خشنود سازم، اما از طرف دیگر، دلم میخواهد شوخی و مزهپرانی کنم!
در اولين مزمور از کتاب مزامير میخوانيم: "خوشا به حال کسی که در مشورت شریران گام نزند و در راه گنهکاران نایستد و در محفل تمسخرگران ننشیند؛" (مزمور ۱: ۱).
هر نوزادی باید با شیر تغذیه شود. ما نیز وقتی به عيسی مسيح خداوند و واقعيت مرگ او بر صليب و قيام و رستاخيز او از مردگان، ايمان می آوريم، بهواسطۀ روحالقدس، در خانوادۀ خدا تولدی نو و روحانی مییابیم.
یکی از پیامهای عید میلاد مسیح يا کريسمس، آمدن نور به اين جهانِ تاريک است. یوحنا می فرماید: "در او حیات بود و آن حیات، نور آدمیان بود." (یوحنا ۱: ۴). و در انجيل مقدس می خوانيم: "محکومیت در این است که نور به جهان آمد، امّا مردمان تاریکی را بیش از نور دوست داشتند، چرا که اعمالشان بد است. زیرا هر آن که بدی را به جا می آوَرَد از نور نفرت دارد و نزد نور نمی آید، مبادا کارهایش آشکار شده، رسوا گردد." (یوحنا ۳: ۱۹- ۲۰).
اگر در زندگی دچار سختیها و رنجها هستیم، باید بدانیم که هیچ امری برای فرزندان خدا بدون اجازه و ارادۀ خدا اتفاق نمیافتد.
امروزه از طريق رسانههای ماهوارهای، زياد در بارۀ شادیای که در مسيح يافت میشود، میشنویم. اما دليل اصلی این شادی چيست؟