خدا می‌خندد! بله، درست خواندید، خدا می‌خندد! حتماً می‌پرسید برای چه می‌خندد؟ به چه می‌خندد؟

در این روزها، منطقۀ ما، یعنی تمام منطقۀ خاورمیانه و حتی مناطق پیرامون آن، از کوره‌ای پرالتهاب عبور می‌کند، از کورۀ بحران‌های سیاسی و نظامی. در افق نیز چشم‌انداز روشن و امیدبخشی دیده نمی‌شود. سران برخی از ممالک به منظور تأمین آیندۀ سیاسی و اقتصادی ملت خود، تدبیرهایی می‌اندیشند که در آنها جان و مال انسان‌ها جایی و اهمیتی ندارد.

این مرا به یاد مزمورِ دوم می‌اندازد که اینگونه آغاز می‌شود: "از چه سبب قومها می‌شورند و ملتها به عبث تدبیر می‌کنند؟ پادشاهان زمین به صف می‌شوند و فرمانروایان به مشورت می‌نشینند،" (مزمور‌۲: ‏۱-‏۲). بله، پادشاهان و فرمانروایان تدبیرها می‌کنند و در ظاهر نیز به‌نظر می‌رسد که حرف آخر را ایشان می‌زنند و کسی جلودارشان نیست. اینها در صحنۀ زمینی رخ می‌دهد. اما در صحنۀ آسمانی چیزی کاملاً متفاوت جریان دارد. همین مزمور می‌فرماید: "آن که در آسمانها جلوس کرده، می‌خندد؛ خداوندگار ریشخندشان می‌کند. آنگاه در خشم خویش بدیشان سخن خواهد گفت، و به غضب خویش ایشان را هراسان خواهد ساخت." (مزمور ۲: ‏‏۴ -‏۵). آنانی که به مسیح ایمان دارند، یقین می‌دانند که سرانجام، آنچه در صحنۀ آسمانی جریان دارد، بر زمین رخ خواهد داد. خدا که در آسمانها بر تخت سلطنت نشسته، به فرمانروایان زمین می‌خندد و ایشان را ریشخند می‌کند و داوری خود را به‌اجرا در خواهد آورد. شما آیا به آسمان چشم دوخته‌اید، یا به زمین؟