“عید پنتیکاستِ عهد جدید”
درست پنجاه روز پس از رستاخيز و زنده شدن مسیح، یهودیان از نقاط مختلف جهان، برای “پنتیکاست”، یعنی “پنجاهه”، در اورشلیم گرد آمده بودند.
…
درست پنجاه روز پس از رستاخيز و زنده شدن مسیح، یهودیان از نقاط مختلف جهان، برای “پنتیکاست”، یعنی “پنجاهه”، در اورشلیم گرد آمده بودند.
…
آیا تا به حال دقت کردهايد که وقتی به جشن تولد کسی دعوت میشويم، آنچه در مرکز توجه ما قرار میگیرد، بیشتر دیدار دوستان و خوش بودن با ایشان، رقص و پایکوبی و نیز خوردن خوراکيهای لذیذ است. گویی خود شخصی که تولدش را جشن میگیریم، از یاد میبریم و فراموش میکنیم که هدف از تجمع ما، شادی کردن از این واقعیت است که دوستی همچون او در چنین روزی متولد شده و ما از رفاقت با او لذت میبریم!
…
آیا میدانستید که در دنیای مسیحیتِ امروز، فرقههای بدعتگزار و تعالیم نادرستی رواج یافته است؟ در این مجموعه از مقالات، به این فرقهها و تعالیم نادرست اشاره شده که آگاهی از آنها، برای همۀ مسیحیان بسیار مهم است.
…در دوران کودکی، هر بار که عبارت “عید پاک” به گوشم میخورد، احساس زیبایی به من دست میداد. کلمۀ “پاک”، پاکیزگی و تمیزی را به یادم میآورد و ناخودآگاه احساس میکردم در آن روزها، همه چیز پاکیزه میشود.
…
ما ايماندارانِ به مسيح در چنین روزی، قيام یا زنده شدن مسیح را جشن میگیریم. زنده شدن عيسی مسيح در سومین روز بعد از مصلوب شدن و مرگ او، پیامهای بسیاری دارد. یکی از آنها اینست که این رویداد باعث گرديد که خدا به ما تولدی تازه ببخشد و اميدی زنده داشته باشيم. پطرس رسول میفرماید: “متبارک باد خدا و پدر خداوند ما عیسی مسیح که از رحمت عظیم خود، ما را به واسطۀ رستاخیز عیسی مسیح از مردگان، تولّدی تازه بخشید، برای اميدی زنده” (اول پطرس ۱: ۳). شکر و سپاس بر خدای نيکوی ما!
در طول سالها تماس با افراد مختلف، با این سؤال روبرو شدهام: “خدا برای بخشیدنِ گناهانِ بشر، چه نیازی داشت که پسر خود را به جهان بفرستد، همان پسری که با او همذات است، تا سرانجام، با مرگی شرمآور بر صلیب کشته شود تا گناهان بشر را کفاره کند؟ چرا صرفاً از سر رحمت خود، گناهان بشر را نمیبخشد؟” چنین سؤالی ناشی از سَبُک انگاشتن “گناه” است! اگر به عمق فاجعۀ وضعیت بشر پی ببریم، متوجه خواهیم شد که برای بخشایش گناهان، یا به بیانی دیگر، بهمنظور خنثی ساختن قدرت گناه، قطعاً ضروری بود چنین بهای سنگینی بهوسيلۀ برۀ بیعيب و بینقص خدا عيسی مسيح خداوند، پرداخت شود.
گناه بشر، از همان انسان اولیه گرفته تا من و شما، عبارتست از تلاش برای “خداسازی نفـْس”. پولس رسول میفرماید: “همه گناه کردهاند و از جلال خدا کوتاه میآیند.” (رومیان ۳: ۲۳) خدا بههنگام خلق انسان، او را بر همۀ امور جهان اقتدار بخشید تا بر آن فرمانروایی کند. اما انسان هیچگاه به این مقام رفیع اکتفا نکرده و کوشیده به مقام خدایی برسد. اینست فاجعۀ وضعیت بشر! اینست ریشۀ همۀ گناهان! اما خدا پسر خود را به جهان فرستاد تا بهجای اینکه بکوشد برابری خود را با خدا حفظ کند، تا عمیقترین سطح، خود را خوار و ذلیل نمايد. همۀ ما که از نسل آن زوج نخستین هستیم، میکوشیم به بالاترین درجه برسیم؛ اما برعکس، پسر خدا که از بالاترین درجه برخوردار بود، خود را تا پایینترین درجۀ خفـّت و خواری پست ساخت. به این ترتیب، او “پادزهر” گناه را فراهم کرد. اینست مفهوم کفاره از طريق صلیب عيسی مسيح!
سعدی، شاعر بزرگ ایرانی، گفته: “نابرده رنج، گنج میسّر نمیشود!” چه گفتۀ پرمغزی! مسیح نیز فرمود: “اگر دانۀ گندم در خاک نیفتد و نمیرد، تنها میماند؛ امّا اگر بمیرد بارِ بسیار میآورد.” (یوحنا ۱۲: ۲۴). مسیح به مرگ و تدفین خود و ثمرات آن اشاره میفرمود. مسیحیان در چنین روزهایی، خاطرۀ مرگ و رستاخیز او را گرامی میدارند، چرا که او با این کار، نجات و حيات ابدیِ ايماندارانش را تضمین نمود. آمین!
در چنین روز جمعهای بود که مسیح، پسر خدا، بر صلیب رفت. اما برای چه؟ پطرس رسول میفرماید: “او خودْ گناهان ما را در بدن خویش بر دار حمل کرد، تا برای گناهان بمیریم و برای پارسایی زیست کنیم،” (رسالۀ اول پطرس ۲: ۲۴). عیسای مسیح، جریمۀ گناهان ما را در چنین روزی بهطور کامل پرداخت نمود، و اکنون ما باید نسبت به گناه بمیریم و برای نيکی مطلق زندگی کنیم.
خوب بهیاد دارم که ۹ ساله بودم و در روز جمعهای که سالگرد مصلوب شدن مسیح بود، هوا ابری شد و باران بارید. در فیلمها دیده بودم که در آن روز، توفان و زمینلرزهای سهمگین واقع شد و باران شدیدی بارید.
…
مدتی پیش و بر حسب تصادف، چند کلیپ در “یوتیوب” دیدم در خصوص شیوهای که حکومت روم برای اعدام مجرمین سیاسی بهکار میبُرد. براستی که این شیوه، بسیار هولناک بود.
…