لبِ چشمۀ درون
آن شبِ دردناک را خوب بياد دارم. همۀ امیدهایم را در دنیا از دست داده بودم. احساس میکردم که دیگر سعادتی برایم در این دنیا باقی نمانده است. خود را در بدبختی کامل میدیدم. از قضا داشتم فصل چهارم انجیل یوحنا را میخواندم، آنجا که مسیح به آن زن سامری فرمود: “اما هر که از آن آب که من به او دهم بنوشد، هرگز تشنه نخواهد شد،” (یوحنا ۴:۱۴). من در دل خود فریاد زدم: ولی خداوندا، من هنوز تشنهام!
…