نوروز فرا می‌رسد. مردم همه در پی تدارک عیدند، عیدی که در آن، همه چیز بوی نو می‌دهد، بوی تازگی. در روز اول عید، کوچکترها با لباس‌های نو به دیدار بزرگترها می‌روند. طبیعت نیز لباس کهنه را از تن به‌درآورده، لباس نو بر تن می‌کند. در این میان، کودکان بیش از همه شادند، چرا که از والدین خود لباس‌های نو دریافت می‌کنند.
…
باز نوروز فرارسيد. باز بهار آمد. طبیعت جانی تازه گرفت و تر و تازه و سبز شد. این مرا به یاد مزمور ۹۲: ۱۳-۱۴ می‌اندازد که می‌فرماید: “آنان که در خانۀ خداوند غرس شده‌اند، در صحنهای خدای ما خواهند شکفت. در پیری نیز میوه خواهند آورد و تر و تازه و سبز خواهند بود،”
چه مناسبت به‌جایی دارد که همراه با نو شدن طبیعت، فکر و جان ما هم نو و تر و تازه گردد! به‌راستی که همۀ ما به تازگی روحانی نیاز داریم، هرچند که قبلاً از طریق مسیح با خدا مصالحه کرده و فرزند خدا باشيم باز هم نیاز داريم که تر و تازه و سبز بشویم.
…
