شهرت، آرزوی بسياری از انسان‌ها می‌باشد! اکثرِ مردم دوست دارند که ديگران آنها را بشناسند، نامشان در روزنامه‌ها و مجلات چاپ شده و طرفداران‌شان در خیابان با آنها عکس یادگاری بگیرند! از دید اکثر مردم، خوشبختی، رسیدن به قله‌های شهرت است!
جالب است که از دیدگاه بعضی از مسیحیان نیز معنای موفقیت، رسیدن به شبانیِ فلان کلیسای بزرگ، تبدیل شدن به یک واعظ مشهور، داشتن توانايی‌های شگفت‌انگیز و معروف و نام‌ور شدن است!
خوب است به‌خاطر داشته باشيم که شهرت، پايدار نيست بلکه موقتی است و از بين می‌رود. به‌علاوه، شهرت دنيوی، باعث نمی‌شود نام کسی در دفتر حيات نوشته شود. فقط کسانی که به عیسی مسیح خداوند و واقعيت مرگ او بر صليب و قيام و رستاخيز او از مردگان، برای نجات و رستگاری و حيات جاويد، ایمان می‌آورند، نامشان در دفتر حيات ثبت می‌گردد.
عیسای مسیح می‌فرماید: "هر که غالب آید . . . نامش را هرگز از دفتر حیات نخواهم زدود، بلکه آن را در حضور پدرم و فرشتگانش بر زبان خواهم آورد." (مکا ۳: ۵). آیا می‌خواهیم فقط در این دنیا معروف و مشهور باشیم یا در عالم آینده که جاودانی خواهد بود!
