دیروز داشتم به بوته‌هایی که در مقابل خانۀ کوچکم کاشته‌ام، نگاه می‌کردم.

من تقریباً زحمتی برای رشد آنها نمی‌کشم، زیرا در جايی که زندگی می‌کنم، باران به‌فراوانی می‌بارد و نیاز چندانی به آب دادن به گل و گیاه نیست. اما این بوته‌ها در طول چند سالی که از کاشتن آنها می‌گذرد، خود به خود رشد کرده‌اند و به دو یا سه برابر قامت اولیه‌شان رسیده‌اند. فکر کردم کاش رشد روحانی ما هم اين‌چنين آسان بود!

اما چنین نیست! ما برای رشد روحانی خود، باید با خدا همکاری کنیم. درست است که رشد روحانی را روح‌القدس پدید می‌آورد، اما طبق تعلیم انجیل، ما هم سهمی در آن داریم. سهم ما این است که به‌طور مرتب، از کلام خدا تغذیه کنیم و آن را دقیق مطالعه نماییم. کلام خدا مانند خوراکی است که مادر به فرزندش می‌دهد. همچنین، باید در دعا به حضور خدا بیاییم و با او ارتباط شخصی برقرار سازیم. این کارها نیاز به جدیت و کوشش ما دارد. پطرس رسول، به ايماندارانِ به مسيح می‌فرماید: ". . . هر‌چه بیشتر بکوشید تا فراخواندگی و برگزیدگی خویش را تحکیم بخشید، چرا که اگر چنین کنید هرگز سقوط نخواهید کرد." (رسالۀ دوم پطرس ۱:‏۱۰).