دیروز در خبرها خواندم که یکی از هم‌کیشان مسیحی ما به جرم فعالیت در جلسات خانگی مسیحی، به ده سال زندان محکوم شده است! خواندن این خبر برای افرادی مانند من که در خارج از ايران در امنیت و آزادی زندگی می‌کنند، بسیار ساده است.

می‌خوانیم و آهی می‌کشیم و از آن می‌گذریم. اما وقتی فکرش را می‌کنیم، پی می‌بریم که ده سال، عمری است، آن هم به‌خاطر خدمت به خدا!

وقتی خوب فکر کردم، متوجه شدم که از ابتدای مسیحیت، ایمانداران بسیاری بودند که شکنجه‌ها شدند، به زندان افتادند و حتی کشته شدند. از همان آغاز، راه و روش مسیحیت همین بوده است. نویسندۀ رساله به عبرانیان، همین امر را به یاد ایمانداران می‌آورد و می‌فرماید: ". . . در آن روزها، با تحمل رنج و زحمت، در مبارزه‌ای عظیم ایستادگی به‌خرج دادید. گاهی در برابر چشم همگان مورد اهانت و آزار قرار می‌گرفتید و گاهی دوش به دوش کسانی می‌ایستادید که با ایشان چنین رفتار می‌شد. با آنان که در زندان بودند، همدردی می‌کردید و تاراج اموال خود را با شادی می‌پذیرفتید، زیرا می‌دانستید از داراییهای بهتر که جاودانی است، برخوردارید." (عبرانيان۱۰:‏۳۲-‏۳۴).

در این روزهای سخت، بیایید با برادران و خواهرانمان که به‌خاطر ایمان و خدمت به مسیح در زندان هستند، همدرد باشیم و برایشان با جدیت دعا کنیم.