من خيلی خوب می‌دانم "افسردگی" چه هست و چه نیست. روانشناسان برای افسردگی، تعریف جالبی به‌کار می‌برند. می‌گویند، "افسردگی، سرماخوردگی روان است".

کسانی که دچار افسردگی از نوع بیماری آن نشده‌اند، تصور می‌کنند افسردگی چیزی شبیه آن دلمردگی است که معمولاً روزهای جمعه، در حوالی عصر، به سراغ انسان می‌آید و اگر به دیدار دوستی بروید یا مهمانی به منزلتان بیاید، دلمردگی برطرف می‌شود! واقعیت این است که افسردگی در اثر فشارهای عصبی‌ای ایجاد می‌شود که برای مدتی نسبتاً طولانی بر شخص وارد می‌آید. در این صورت، مراجعه به پزشک می‌تواند کمکی باشد، تا مبادا افسردگی چنان شدید شود که شخص به فکر خودکشی بیفتد.

من معتقدم اگرچه بهره گيری از تخصص پزشکان می تواند مفيد واقع گردد، اما آنچه می‌تواند مؤثرترین کمک برای مهار نمودن کسالت آزاردهندۀ افسردگی باشد، پناه بردن به آغوش مسیحِ زنده است. مسيحِ از مردگان برخاسته و زنده، می فرمايد: "نزد من بياييد و من به شما آرامی خواهم داد." (انجيل شريف متی ۱۱: ۲۸).

پولس رسول، برای ایمانداران افسس اينطور دعا می‌کند: "تا چشمان دلتان روشن شده، امیدی را که خدا شما را بدان فراخوانده است، بشناسید . . . و از قدرت بی‌نهایت عظیم او نسبت به ما که ایمان داریم، آگاه شوید." (افسسیان ۱: ‏۱۸-‏۱۹). با یادآوری این آیات، یقین می‌یابم که اولاً "امیدی" در مسیح دارم، و ثانیاً "از قدرت بی‌نهایت عظیم او نسبت به ما" برخوردارم. پس اگر شما از کسالت افسردگی در عذاب هستید، ناامید نشوید. به "امیدی" چشم بدوزید که مسیح برای ما فراهم ساخته، و به "قدرت بی‌نهایت عظیمی" تکیه کنید که او در اختیار ما قرار داده است. یقین دارم که قوت لازم را خواهید یافت. آمین.