با آمدن نوروز و بهار، خوب است با ديدگاه تازه‌ای به زندگی نگاه کنيم. به‌عنوان يک ايماندار مسيحی، لازم است که به گونه‌ای تازه اولويت‌های خود را تشخيص دهيم و در رابطه با خدا و ديگران و خودمان به اين اولويت‌ها توجه داشته باشيم.
نوروز و بهار، زمان مناسبی ايجاد می‌کند که به نوسازی و بازسازی فکر کنيم. همانطور که در طبيعت، نوسازی صورت می‌گيرد، دل و وجود انسان نيز می‌تواند نو و تازه شود. راستی چگونه اين نوسازی در زندگی انسان واقع می‌شود؟
در این سال نو ایرانی، مسیح می‌خواهد سال پسندیدۀ خدا را به ما اعلام کند. او می‌خواهد فرصت‌های مردۀ ما را به فرصت‌های الهی تبدیل کند. او می‌خواهد غم و شکستهای ما را به شادی و پیروزی مبدل نماید.
سالی دیگر فرا رسید، با موقعیتی دیگر. اگر دچار غم و رنج هستیم، علتش گناهان ما است. اما خدا می‌خواهد روز ما و سال ما را از درون ما نو بسازد. چشمان او از ابتدا تا انتهای سال، برای نیکویی رسانیدن بر ما است.
با آمدن فصل بهار، می‌بينيم که خدا فرصتی دوباره به طبيعت بخشيده که تغيير و تبديل و حيات تازه در آن ديده شود. آيا برای انسان هم امکان پذير است که تولد و حياتی تازه بيابد و دل و وجودش دگرگون شود؟
در ماه نيسان و فصل بهار، نحميا از اردشير پادشاه درخواست نمود که به اورشليم باز گردد و خواست خدا را در آنجا به انجام برساند. خوب است در شروع اين سال نو، مصمم شويم که آنچه برای خدا مهم است انجام دهيم.
